Aydın, ileri görüşlü anlamına gelip sorgulayan, bağımsız düşünceli olabilen ve davranmasını bilebilendir. Aydın, bilgi birikimini geliştirmeye çalışarak toplumsal düşünceyle bütünleştirebilen, bağnaz düşünceden uzak durarak bilgi güneşinden aldığı ışığı karanlığa yansıtabilendir. Çevresinin etkisinde de kalmadan, çağdaş seviyeye kendine özgü düşünce biçimiyle ulaşabilen cesur ve sürekli düşünebilen insan bir aydındır. Korkusuzca doğayı seven, sevgisini ürettiğini paylaşarak, değişimi, dönüşümü yeniliği simgelemektedir aydın kişi. Yol gösterici, çağdaş yapıdan hiçbir zaman uzaklaşmayan bilimden, gelişim ve değişimden yana, ilerlemeyi sağlamak için ön planda olmaktan asla çekinmeyendir. Otorite’nin tezlerine karşı durabilen, sisteme karşı, toplumsal vicdanın sesi, ezilenlerin, mülksüzlerin safında, hiçbir şekilde kişisel çıkar sağlamayan ve her zaman evrensel kabul görmüş doğruların yanında olmaktır. Toplumdaki sorunlardan tek başına kurtulamayacağını da bilerek bu sebeple toplumun çıkarlarını kendi çıkarlarının üzerinde tutandır. Güven yaratmaya çalışmanın yanında emeksiz kazanç elde edenleri de su yüzüne çıkaran kan davası yaratmayarak kötülükleri önlemek adına adım atandır. Kişileri yararlı hale getirerek yalancılığı da önleyerek evrensel düşünüş duyarlı oluşun savaşlara karşı çıkışın adıdır. Yaşadığı toplumda eğitimden yoksun iş bulamayan yoksulluk içinde yaşayan insanların sorumluluğunu da omuzlarında taşıyarak doğru bilgisini eyleme geçirebilendir. Rıfat Ilgaz’ın “Aydın Mısın” şiirinin mısralarını anımsayalım mı? Ne diyordu eğitimci toplumcu değerli ozanımız: Kilim gibi dokumada mutsuzluğu Gidip gelen kara kuşlar havada Saflar tutulmuş top sesleri gerilerden Tabanında depremi kara güllelerin Duymuyor musun kaldır başını kan uykulardan Böyle yürek böyle atardamar Atmaz olsun Ses ol ışık ol yumruk ol Karayeller başına indirmeden çatını Sel suları bastığın toprağı dönüm dönüm Alıp götürmeden büyük denizlere Çabuk ol Tam çağı işe başlamanın doğan günle Bul içine tükürdüğün kitapları yeniden Her satırında buram buram alınteri Her sayfası günlük güneşlik Utanma suçun tümü senin değil Yırt otuzunda aldığın diplomayı Alfabelik çocuk ol Yollar kesilmiş alanlar sarılmış Tel örgüler çevirmiş yöreni Fırıl fırıl alıcı kuşlar tepende Benden geçti mi demek istiyorsun Aç iki kolunu iki yanına