1980 li yıllardan itibaren ülkemizde kullanılmaya başlanan kredi kartı yaşamımızda yerini alarak mağdurlar yaratmaktadır. Üretmeden harcamaya iten yalancı harcamaların baş mimarı ve organize bir şekilde yürütülen tefeciliğin ödeme mekanizmasıdır. Ceplerde ki hortumculuğun adıdır. Olmayan parayı da harcatarak puanlar, hediyeler vererek kartı taksitlendirdikçe ekstra borcun tamamını ödeyecek kadar harcamadıkça ceplerden fazla fazla çıkan, enflasyonu da körükleyen karttır. Halkımızın çoğunluğu bu kartlarla lüks bir hayat yaşayamamaktadır. Kredi kartı borcunu ödemeyenler yaşamlarına son verenler, bu kartlarla ne araba,kat,yat alabildi. Günlük yaşamlarını sürdürmek ve karınlarını doyurmak için bu kartları kullandılar. Diğer bir özelliği de gelecekte kazanacağınız parayı da bugünden harcatmasıdır. Diyanet te bu yapıya katkıda bulunmaktadır. “Kredi kartıyla kurban kesimi caizdir” sözünde olduğu gibi. Açlık ve yoksulluğun isyana dönüşmemesi, sistemin devamını sağlayan bir araçtır. Çarkını döndürmek için borçlandırmayı sağlamaktadır. Bu da akıllara borçla ilgili atasözlerimizi getirir. “Borç en kötü yoksulluktur” , “Borçla yaşayanın cenazesi borçla kalkar” , “Borçlu ekini yeşilken biçer”, “Ne zengine borçlu ol,ne züğürtten alacaklı” atasözlerinde olduğu gibi. Borçlu yaşamayı ret eden atasözleri bulunan ülkemizde hemen hemen herkes borçlu durumda. Bu sistem düşük ücretle çalışanların ve yoksulların her geçen gün yoksulluklarını artırarak bankerzedeler,kartzedeler de yaratmayı sürdürecektir.